کد مطلب:315934 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:197
فداکاری و از خودگذشتگی سردار سپاه حسینی
ای كه در راه خدا از تن و جان بگذشتی
تشنه لب بودی و از آب روان بگذشتی
[ صفحه 251]
دست و سر دادی و از كف ننهادی دین را
جان جانان بگرفتی ز جهان بگذشتی
تا ببخشی به محبان حسین خط امان
ز امان نامه طاغوت زمان بگذشتی
حمله ی حیدری ات فوج قشون درهم ریخت
از فراز تن بی جان خسان بگذشتی
هم و غمت همه این بود كه آبی ببری
زین سبب تاختی از لشكریان بگذشتی
از دو دستی كه علی بوسه به چشم تر داد
بهر سیرابی آن تشنه لبان بگذشتی
خارپشتی بنمود از بدنت تیر جفا
بهر سقایی اطفال ز جان بگذشتی
تا ز افتاده عزیزا تو بگیری دستی
از دو بازو به دو صد آه و فغان بگذشتی
آرزویت همه این بود كه یك بار دگر
رخ محبوب ببینی ز جهان بگذشتی
حیف آبی نشد از بهر صغیران ببری
خون جگر ز آه دل تشنه لبان بگذشتی
سرورت گفت به بالین تو ای جان أخا
كمرم را بشكستی و چسان بگذشتی
[ صفحه 252]
از پس رفتن تو نیست امیدی به جهان
چاره ناچار شد ای سرو روان بگذشتی
چشم امید «یگانه» به سوی ما دارد
ای كه نومید از این دار جهان بگذشتی [1] .
[1] ديوان اشعار، ص 96 و 97.